nie pomimo, ale właśnie dlatego

[Tomek]

wystrzegajmy się zatem być szczęśliwymi

quod erat demonstrandum

[czarna.inez]

ugłaskała nas sierścią

uglaskała i zasnęła

[Tomek]

na pocieszenie


ide do niej

[Waldemar]

.

[Tomek]

[czarna.inez]

***
nie mówiłam uśmiechem
bo uśmiech
wypadł na ostrym zakręcie
zniknął

nie krzyczałam strachem
strach jest niemy stoi
pod ścianą patrzy

i nie podbiegłam
na szybkich nogach
bo moje nogi nie chodzą
rosną

tylko wtuliłam głowę w
twoje miękkie współczucie i
było to jak sen kota
mruczącego pod piecem o
ciepłym futrze

HP

26/09/09 rankiem

[Tomek]

Taki list

Jesteś dla mnie szeregiem zielonych liter dźwięczących miło, jesteś płaskim listem, który można całować nie czując nic. Twoje imię wypisane nisko przypomina sierść kota i przeciąga się podłużnie, gdy je wymawiam. Chciałabym cię dotknąć tak, jak dotykam twojego imienia. Ale boję się chwili, w której zobaczę twoje brwi i usta. Jest tyle linii uśmiercających tkliwość i tyle przyćmionych świateł nie szepczących o miłości. Chciałabym cię poznać dotykiem, chciałabym, żebyś przyszedł w nocy, pochylił się nade mną śpiącą i znowu odszedł jak księżyc. Przestałabym wpatrywać się w nieruchome okno i usnęłabym wtulona w zapach po tobie.

HP

[Tomek]

Baf, koniec.

[Waldemar]

.

[sonja]

Baf, koniec.

lata? no juz kilka dni temu.

[czarna.inez]

Taki list

Przestałabym wpatrywać się w nieruchome okno i usnęłabym wtulona w zapach po tobie.

w ę s z ę c i ę
w p o w i e t r z u
p u s t k a



Chwila

Zgasła na oknie pelargonia

Palił się tylko nade mną
twój oddech

Z głową przechyloną
przez krawędź księżyca
spadłam na dno nocy

M.H.

[Tomek]

[b

[Waldemar]

.

[czarna.inez]

Opadają zasłony na wszystko, co było.
Już nie trzeba mi siostro ni modlitw, ni ziół.
Wierzycielki me: Wiara, Nadzieja i Miłość,
u wezgłowia, pobladłe, czekają bez słów.

Oddać wszystko z nawiązką tak bardzo się staram,
ale z ręki wypada dziurawy mi trzos.
Lecz się nie smuć i nie płacz, o moja Wiaro,
przecież innych dłużników na świecie masz dość.

I bezsilnie, łagodnie, dopowiem po chwili,
kiedy przylgnę Nadziei do rąk, pełen czci:
może inni synowie Ci mniej zawinili,
wybacz Matko-Nadziejo, tak bardzo mi wstyd...

Ku Miłości wyciągam puste me ręce
oczekując ze smutkiem wyroku z jej ust,
ale słyszę: - „Nie trzeba, nie dręcz się więcej,
całą siebie rozdałam, byś sobą być mógł.

Jakiekolwiek by dłonie Cię nie pieściły,
jaki płomień Twej duszy nie spalał na żar,
wiem, ludzkiego błądzenia Cię mroki zwodziły.
Byłeś ze mną. Przede mną Tyś czysty jak łza.”
Czysty, czysty więc spokojnie pochylam głowę.
W białą flagę pościeli zawija się blask.
Trzy sędziny, trzy żony, trzy siostry gotowe
nowy kredyt na drogę ostatnią mi dać.


Bułat Okudżawa
Trzy siostry (Wiara, Nadzieja, Miłość)
(tytuł oryginału: Tri siestry)
tłum. Paweł Orkisz

[Tomek]

Waldemar,
dziękuję za piękny miecz.
(w zamian za srebrną łopatke )

Zastanawiam się, dlaczego coś mnie odrzucało od tej książki w 2006, a teraz choć przeczytałem, nie mogę przestać myśleć i żyć nią... tylko w moich snach...

Zielona Historia Lisey...
choć poprzednie opowieści bezsenne, z czarnego domu, w mrocznej połowie były tak niesamowite...
to jednak ta w szczególności mnie urzekła...
(...)


Dlaczego w "Po zachodzie słońca" S.K. nie jest już tak bliski i tak poetycki... (?)
Chyba powinienem zadać to pytanie na jego forum

[Tomek]

[b

[Waldemar]

.

[czarna.inez]

bezsenny


sad w nocnym kamuflażu
rozanielone koty
płot w srebrnym makijażu
gałęzi cieni sploty

zegar leniwie człapie
wśród nitek pajęczyny
nie śpię materac mnie drapie
w porze co zwykle śnimy

poznałem dziewczę przed laty
ciągle jest moim odkryciem
jej sen obok - tuż - i te graty
to moje całe życie

(Mirek Dębogórski)

[Tomek]

*** bo właśnie chcę najprościej

bo właśnie chcę najprościej
na srebrnej tacy księżyca
podać ci kolację
i patrzeć — jak zgryzasz
śpiący złoty
pomarańcz obcisłą skórę

potem
palcem
przeciągnąć po twoich ustach
całych w pomarańczowej krwi
i ustom moim ponieść
pachnącą wieść o tobie

najzwyklej
na złotej tacy słońca
przynieść pogodny świt
ponad twym łóżkiem wzejść
gdy wstajesz
i przeciągając senne ramiona
mówisz — dzień

HP

[m dębogórski]

bezsenny


sad w nocnym kamuflażu
rozanielone koty
płot w srebrnym makijażu
gałęzi cieni sploty

zegar leniwie człapie
wśród nitek pajęczyny
nie śpię materac mnie drapie
w porze co zwykle śnimy

poznałem dziewczę przed laty
ciągle jest moim odkryciem
jej sen obok - tuż - i te graty
to moje całe życie

HP

Z kontekstu (brak nazwiska autora) wynika iż wiersz jest autorstwa Czarnej inez a on jest mój. Nieładnie.